Tajpej

Mój wypad do stolicy Tajwanu był dość spontaniczną przygodą, ale miasto zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Nie wiem czy spowodowane było to samym miejscem, czy fascynującymi ludźmi, z którymi tam byłam. Samo miasto jest bardzo zielone, a ulice stanowczo mniej zatłoczone niż te, które pamiętam z Hongkongu. Duże wrażenie zrobiły na mnie gorące źródła. W trakcie pobytu na Tajwanie pozwoliłam sobie na odrobinę luksusu :) tzn. wypoczynek w hotelu, w którym do pięknej, kamiennej wanny miałam bezpośrednio podłączoną wodę termalną. Muszę przyznać, że całość robiła dość romantyczne wrażenie, a cena była naprawdę niespotykanie niska jak na tak wspaniałe warunki.Na Tajwanie miałam okazję podziwiać między innymi przepiękne widoki w wieży widokowej, nazywanej „wieżą kochanków”. Przezroczysty obiekt, którym niczym winda pnie się do góry i kręci wokół własnej osi, kształtem przypomina ufo J Z góry widać było słynny most oraz marinę. Oprócz mnie i osoby, z którą tam byłam, dookoła nie było żywej duszy. Na moście, który widać było z samej góry, stały psy, na które zwróciłam uwagę ponieważ jeden z nich miał przymocowaną latarkę zmieniającą kolory. Wyglądało to dość komicznie. Obok stał drugi pies, który pozował do zdjęć niczym gwiazda z Hollywood. Miał w sobie tyle gracji i elegancji, że idealnie wkomponowywał się w tło. Po wizycie na wieży. 
 

Na Tajwanie poznałam osoby pochodzące z różnych części świata, a wszystkich przywiódł ten sam powód – studia. Oczywiście, nie mogło się obejść bez wspólnego obiadu :) Tym razem było dość klasycznie: zupa z makaronem i chińskie pierożki. W Tajpej dobre było również indonezyjskie danie Satay przyrządzane z piersi kurczaka. Jest to rodzaj grilowanego mięsa. Pomimo egzotycznych przypraw, nie czułam jednak jakiegoś dyskomfortu, czy niedogodności. Tak naprawdę w mieście zwiedziłam niewiele, ponieważ cały urok w tej spontanicznej podróży skupił się na ludziach, których poznałam. Później było dość oryginalnie. Poszliśmy ze znajomymi pograć w gry. Uwielbiam ten rodzaj rozrywki. Zmierzyliśmy się w boksie, w którym oczywiście przegrałam. Potem wirtualna przejażdżka na motorze, która zakończyła się dla mnie zwycięstwem. Na koniec znajomemu udało się wyciągnąć dla mnie zabawkę z maszyny. Będzie ona dla mnie pamiątką i czymś przywracającym wspomnienia o ludziach, których poznałam w Tajpej oraz miejscach, które tam odwiedziłam.

Kolejny raz doświadczyłam sytuacji, kiedy to ludzie widzą w moich oczach życiowe doświadczenie. Znów usłyszałam, że mam w nich coś, co sprawia, że ludzie wiedzą, że przeżyłam wiele.

Doświadczyłam także ciekawego spotkania ze Stefanem, który jeździ do Afryki na misję i pomaga dzieciom oraz modli się w intencji potrzebujących. Widząc moje oczy, położył na mnie ręce i zaczął modlitwę. Było to niezwykłe przeżycie. Niesamowite, że widać to w moich oczach. Faktycznie, ostatnie lata dały mi naprawdę w kość, a podróż jest wspaniała szansą na oczyszczenie umysłu oraz pogodzenie się ze śmiercią bliskich.

Hongkong i życie

Postanowiłam wynająć pokój w Hongkongu i doświadczyć, jak to jest być mieszkańcem tak wielkiego miasta. Obecnie mieszkam w kilkupiętrowym mieszkaniu z przepięknym widokiem na miasto, a za wynajem płacę jak za naprawdę bardzo tani hotel. Zawsze marzyłam o tym, żeby mieszkać w ekskluzywnym miejscu i osiągać szczyty w korporacyjnej piramidzie. Kiedyś miałam takie życie mieszkając w Nowym Jorku. Byłam na początku drabiny zawodowej kariery, po której mogłam się wspinać równocześnie oddając się pędowi miasta. Opuszczając Nowy Jork zostawiłam tam historię, która przez długie lata pozostała w moim sercu. Byłam zakochana i naprawdę ciężko było mi zrezygnować z tej miłości. Z tamtą osobą przez bardzo długi czas na zmianę zbliżaliśmy się do siebie i oddalaliśmy. W Stanach odbyłam praktyki, o których już kiedyś Wam wspominałam. Miałam przyjemność pracować w naprawdę dużych, znanych korporacjach. Razem z projektantem, który był w rankingu dziesięciu najlepszych, tworzyliśmy projekty dla burmistrza Nowego Jorku. Pracowałam również przy projektowaniu tekstyliów do wnętrz i w kilku jeszcze innych firmach. Moje życie wypełnione było pracą od rana do wieczora. Czasami znajdowałam oczywiście trochę czasu, żeby spotkać się ze znajomymi i pójść z nimi na drinka. Starałam się również, żeby raz na jakiś czas w moim codziennym biegu znaleźć chwilę na sport. Wieczorami po całym dniu pracy zazwyczaj padałam ze zmęczenia. Odczuwałam nieustanne przemęczenie a moja waga drastycznie spadła. Mój pobyt dobiegał końca, a w USA panował kryzys. Miałam przed sobą dylemat czy pozostać i wspinać się na zawodowy szczyt, czy wrócić do Polski z bagażem wspaniałych doświadczeń. Ostatecznie postanowiłam wrócić. Po powrocie z Nowego Jorku, od razu porwałam się na wielki projekt hotelu. Było to skok na głęboką wodę, będący wspaniałym doświadczeniem. Szybko założyłam własną firmę projektowania wnętrz i zrozumiałam, że nie jestem stworzona do tego, aby ktoś zarządzał moją pracą. Nie lubię mieć nad sobą szefów. I choć na początku było ciężko, czułam satysfakcję, że robię coś dla siebie. Dziś jakbym znów powróciła trochę do przeszłości. Mieszkam z bardzo przystojnym i tajemniczym współlokatorem, niczym bohaterem 50 twarzy Greya ;). Jest wspaniałym człowiekiem, który osiągnął duży sukces zawodowy. Ma wszystko, czego zapragnie – poza czasem.

Teraz powróciłam do miasta będącego azjatycką kopią Nowego Jorku. Czuję się nieco zagubiona. Mam okazję obserwować je jako osoba z zewnątrz, która nie jest w środku systemu, lecz stoi z boku pracując od projektu do projektu, obserwując jak wygląda tutejsze życie. Wysokie wymagania, wspaniały poziom edukacji oraz intelektualnie inspirujący ludzie są niezwykle ciekawe. Głównym celem tutejszego życia jest praca. Stanowi ona jego sens. Cykl dnia wygląda tak: praca, drink ze znajomymi, tv i sen. Bardzo przypomina mi to moje życie z  przeszłości. Ciągłe życie w biegu, na wysokich obrotach – to była moja codzienność. Teraz, kiedy zwiedziłam kawał świata i zetknęłam się z tak różnymi kulturami, widzę, że męczy mnie życie miejskie w tak zatłoczonym miejscu, w którym każdy, nawet najmniejszy obszar jest zaludniony.

Takie życie jest super na chwilę. Nie wyobrażam sobie jednak tak funkcjonować na stałe. Nie taką wizję przyszłości sobie zbudowałam. Hongkong ma wiele pięknych i ciekawych zakamarków. Każdy jest w stanie znaleźć w nim coś dla siebie. Wielokulturowość jest wszechobecna. Jednocześnie, to bardzo drogie miasto,, dlatego ludzie aby móc żyć godnie zmuszeni są bardzo ciężko pracować. Ludzie bardzo często korzystają z antydepresantów. Życie stawia przed nimi ogromne wymagania i cele, ale dzięki temu osiągają pełną realizację życia i własnych potrzeb. Nie ma czasu na zastanawianie się. Na portalach randkowych każdy przedstawia się jako mr. Perfect, bez wad, idealny, z życiem pozbawionym komplikacji. W takim pędzie życia czasami faktycznie nie ma miejsca na problemy. Świat tutaj jest dość specyficzny. Ja jednak czuję się dobrze wśród ludzi, przy których mogę być sobą, którym mogę pokazać kiedy jestem smutna, a kiedy wesoła. Wolę być naturalna i nie idealizować swojej osoby jako pani Perfect. Chcę być sobą. Patrząc z innej strony, dostrzegam jednak wiele pozytywnych aspektów tego miasta. Świetne jedzenie, masaż, któremu można poddać się po ciężkim dniu pracy, wiele atrakcji, ciekawi ludzie.

Wszytko ma dwie strony medalu. Pozostaje kwestia wyboru, kto czego potrzebuje i jakie miejsce oraz drogę wybierze dla siebie. 

Kuchnia Taiwan

W Azji nieustanie odkrywam nowe smaki kuchni. W każdym kraju znajduję nowe odcienie kuchni, dlatego bardzo ciężko jest zdecydować się, które jedzenie jest według mnie najlepsze. Na Tajwanie jada się bardzo dużo mięsa. Właściwie żadna część się nie marnuję. Ze wszystkiego przyrządzane są grillowane porcje mięs nadziewanych na drewniane patyki – coś na miarę szaszłyków. Na niektórych ,,szaszłykach” znaleźć można jelita, serca kurcząt i przedziwne inne rarytasy. Niektóre z potraw wydzielają dość specyficzny, intensywny i dość nieprzyjemny zapach, który wzbudzał we mnie odrazę. Jednym z przysmaków, po który ustawiają się długie kolejki jest pierś z kurczaka smażona na głębokim tłuszczu. Dania przyrządzane na głębokim tłuszczu są tutaj bardzo popularne. Osobiście nie jestem ich wielką fanką, więc wybór dla mnie jest dość ograniczony. Jednym z przysmaków, na którego skosztowanie musiałam się przełamać były kurze łapki w marynacie, których jak się okazało nie byłam w stanie przełknąć :P 

Jeżeli chodzi o zupy to jedną z moich ulubionych jest hot pot. Wybiera się składniki i na podgrzanych wokach przyrządza się taką zupę samodzielnie. Przepyszna jest na przykład wołowina, którą przypala się palnikiem. Mięso, które już wcześniej zostało zamarynowane w lokalnych przyprawach leży na gorącym blacie i przez lokalnego kucharza opalane jest ręcznym palnikiem z każdej strony.

Kolejnym przysmakiem są naleśniki w wersji lokalnej :D tzn. na bazie mąki ryżowej, smażone na gorącym blacie, które wyglądają trochę jak wyrośnięte racuchy. Można przygotować je np. z sałatą czy mielonym mięsem. Ogromnie kusiło mnie, żeby zjeść muszle, ale stwierdziłam, że nie mając pewności odnośnie ich świeżości nie chcę ryzykować.

Daniem, które bardzo lubię jest także kaczka, której zwyczaj jedzenia pochodzi z Pekinu. Ale obecnie można zjeść jądosłownie wszędzie. Jedzenia jest tutaj do wyboru do koloru. Jedną z potraw, która doprawdy mnie porwała jest zupa z pomidorowym makaronem. Zrobiłam jej zdjęcie, aby mieć jej nazwę, bo nie mam pojęcia jak nazywa się ona w innym języku aniżeli tamtejszym.

Na śniadanie jadałam coś na podobieństwo pampuchów, robionych na parze a do tego omlet, którego smak przypominał ten polski, ale według mnie miał domieszkę ryżowej mąki, ponieważ w smaku był nieco gumowaty. Powiem Wam, że nawet mnie to zaciekawiło. Postanowiłam więc, że spróbuję go przyrządzić. Z najgorszych potraw jakie spróbowałam byly stinky Tofu, czyli śmierdzące Tofu. Nie bez przyczyny taka ich nazwa :) Faktycznie czuć je już z odległości kilku metrów. Po zjedzeniu ciągle czułam w ustach ich posmak. Ewidentnie nie będzie to moja ulubiona potrawa :)

Już niebawem podzielę się z Wami kolejnymi ciekawostkami z mojej podróży!